Piano

Op een woensdagavond zat ik in de trein vanuit Groningen. Ik had net een vervelend gesprek achter de rug. In de trein zat ik uit het raam te staren en alles nog even te overdenken. Dit was echt een tegenslag. In Zwolle moest ik overstappen. Ik liep de trap af naar de stationshal en daar werd ik verrast door prachtige pianomuziek. Achter een vleugel midden in de stationshal zat een man werkelijk fantastisch te spelen. Jas nog aan, rugzak op zijn rug, even een paar minuten tussen twee treinen door. Nergens stond een petje om geld te vragen. Hij was aan het spelen simpelweg omdat hij tijd had en er zin in had.

Mijn gedachten kwamen met een schokje tot stilstand en ik kon alleen nog maar luisteren naar deze mooie muziek. Een intens geluksgevoel.

Twee weken later had ik exact dezelfde treinreis. Dit keer zat er een stationsmedewerker achter de piano. Duidelijk niet erg getalenteerd, maar stug oefenend op toonladders. Waarschijnlijk simpelweg omdat hij tijd had en zin had om piano te leren spelen.

Twee mensen die precies hetzelfde aan het doen zijn. Spelen op een piano omdat ze daar zin in hebben zonder met het resultaat bezig te zijn.

In het leven kun je niet in een continue staat van geluk verkeren en ook is het erg lastig om de hele dag door alles met aandacht te doen. Maar deze geluksmomenten ten volle beleven, mensen iets zien doen omdat ze daar zin in hebben onafhankelijk van het resultaat, dat is voor mij vrijheid, mindfulness, voorbij mijn eigen gedachten en overtuigingen.